Survival militarny | Piotrków Trybun. (8 godzin)

Niemal każdy z nas bez względu na płeć słyszał o komandosach, niektórzy chcieli nawet nimi być. Co jednak możemy z tym zrobić teraz po latach? Przecież nie mamy już po 10 lat i niejednokrotnie zajmujemy poważne stanowiska? Nic bardziej mylnego... Komandosi szkolą się kilka lat i Ci z najbardziej elitarnych jednostek dopiero w wieku ok. 30 lat zostają pełnoprawnymi operatorami do zadań specjalnych. Bazując na naszym doświadczeniu i wiedzy zdobytej także od instruktorów Jednostki Wojskowej Komandosów przedstawiamy nasz program szkolenia.

Program praktycznego szkolenia wojskowego w terenie:
1. Zapoznanie uczestników z replikami broni (karabinki ASG), rozdanie sprzętu i umundurowania.
2. Ćwiczenia z mowy niewerbalnej „znaki” – uczestnicy poznają język komandosów; pokazywanie rękoma komend, dzięki czemu będą mogli porozumiewać się bez głosu w późniejszej części (techniki komunikacji niewerbalnej to element, który przekaże nową wiedzę tak pożądaną, że aż fantastyczną. Z jednej strony uczestnicy mają w rękach „broń”, ale z drugiej strony jeszcze nie wolno im jej użyć. Budowanie napięcia wyzwoli w nich większą chęć udziału w dalszej części imprezy, ale da im nowe doświadczenie i nową praktyczną wiedzę, gdyż część technik komunikacji niewerbalnej można potem wyczuć u swoich podwładnych. Zobaczą jak komunikacja może wpływać na to, co dzieje się wokół nich).
3. Zasady poruszania się formacji wojskowych – uczestnicy poznają podstawowe formacje patrolowe pozwalające sprawnie poruszać się oraz komunikować (za pomocą znaków). Formacje to nic innego jak zespoły. Uczestnicy zobaczą jak uporządkowany system poruszania się i wydawania poleceń może być ciekawy a zarazem potrzebny. Każda jednostka wojskowa ma określone zasady przemieszczania jednostek, zarówno całych batalionów wojsk, jak i małych choćby 4-osobowych drużyn rozpoznawczych.
4. Nawigacja - uczestnicy otrzymują mapy topograficzne terenu, na którym odbywa się spotkanie. Następnie poznają wszelkie znaki topograficzne znajdujące się na mapie. Kolejnym punktem jest sprawdzenie w praktyce czy każdy z uczestników jest w stanie poprowadzić zespół do celu – orienteering.
5. Scenariusze bojowe – uczestnicy mają przed sobą różne zadania, np. muszą wykonać zasadzkę na drugą drużynę – z drugiej strony jej uniknąć. Podłożyć fałszywą bombę – z drugiej strony do tego nie dopuścić. Wykraść flagę z „bazy” przeciwnika i przenieść ją do siebie uważając jednocześnie na swoją własną, aby ta nie wpadła w ręce przeciwnika – druga drużyna również musi wykonać to samo zadanie. Eskortowanie Vipa, czy też scenariusz, który zakłada schowanie w terenie wojskowych „gadgetów”, których pozycje nakreśla się na mapie topograficznej. Następnie uczestnicy zakładają prowizoryczne bazy, z których w wyznaczonym czasie wyruszają w celu poszukiwania ich i przetransportowania na swoją stronę.
 

Ponadto poznasz:

• techniki rozpalania ognia,
• sposoby zdobywania wody i pożywienia,
• sposoby zabezpieczanie obozu,
• techniki orientacji w terenie,
• techniki nawigacji,
• budowa prowizorycznych narzędzi i urządzeń w tym sauny survivalowej.

Przygotowujemy również specjalną grę terenową, tzw bieg komandosa. Trasa biegu oraz punkty kontrolne zaznaczone będą na mapie topograficznej. Uczestnicy biegu będą musieli przejść wskazaną trasę, a na punktach kontrolnych wykonać dodatkowe zadania:

• strzelanie do celu,
• konkurencje sprawnościowe,
• konkurencje manualne.

Zajęcia prowadzone są przez min. 2 instruktorów - przynajmniej po jednym na grupę (15 os.). Zadaniem instruktorów jest odpowiednie umotywowanie uczestników, ale także wskazanie im kolejnych punktów programu. Instruktorzy nie prowadzą uczestników „za rękę”, wyznaczają tylko reguły, a realizacje samych zadań pozostawiają pod dyskusje i działanie samej grupy; są, zatem tylko wsparciem.